orzeczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. orzec. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}orzeczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. orzeczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orzeczenie — n I; lm D. orzeczenieeń 1. rzecz. od orzec. 2. «sąd, zdanie, opinia, decyzja» Orzeczenie lekarskie. Wydać orzeczenie o niezdolności do pracy. 3. jęz. «część zdania (wyraz lub wyrazy), za pomocą której orzeka się o podmiocie zdania; wyraża ona… … Słownik języka polskiego
imiesłów — m IV, D. imiesłówłowu, C. imiesłówłowowi, Ms. imiesłówłowie; lm M. imiesłówłowy «forma gramatyczna utworzona od czasownika, używana w funkcjach przymiotnikowych lub przysłówkowych» ∆ Imiesłów przymiotnikowy (odmieniający się jak przymiotnik przez … Słownik języka polskiego
prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… … Słownik języka polskiego
rozwinięty — rozwiniętyęci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozwinąć (p. rozwijać) rozwinięty w użyciu przym. 1. «taki, który się rozwinął, który osiągnął odpowiedni stopień rozwoju; mający cechy fizyczne lub umysłowe właściwe danemu wiekowi lub… … Słownik języka polskiego
imienny — imiennynni 1. «określający kogoś z imienia i nazwiska; zawierający spis nazwisk» Imienna lista. Imienne zaproszenie. 2. jęz. «odnoszący się do imienia jako części mowy, obejmujący wyrazy (rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy, zaimki, liczebniki)… … Słownik języka polskiego
nierozwinięty — nierozwiniętyęci «taki, który się nie rozwinął należycie; opóźniony w rozwoju fizycznym lub umysłowym» Człowiek nierozwinięty umysłowo. ∆ jęz. Podmiot nierozwinięty, orzeczenie nierozwinięte «podmiot, orzeczenie nie mające określeń, będące jednym … Słownik języka polskiego
prawomocny — prawomocnyni, prawomocnyniejszy «mający moc prawną; obowiązujący» Akt, dekret prawomocny. Władza prawomocna. ∆ Wyrok prawomocny, orzeczenie prawomocne «wyrok, orzeczenie, od którego nie przysługuje zwykły środek odwoławczy» … Słownik języka polskiego
strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… … Słownik języka polskiego
wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… … Słownik języka polskiego
złożony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. złożyć (p.) złożony w użyciu przym. 1. «składający się z czegoś, zbudowany z kilku (z wielu) części, elementów; mający skomplikowaną budowę, konstrukcję, strukturę» Cząsteczki, mechanizmy złożone. ∆ Węglowodany … Słownik języka polskiego
